Camp Rock

Jest to historia o nastoletniej dziewczynie o imieniu Mitchie, która desperacko pragnie spędzić wakacje na prestiżowym obozie rockowym, ale może to zrobić jedynie pod warunkiem, że będzie pomagać swojej mamie, która zatrudniła się jako kucharka na ww. obozie. Kiedy podczas obozu Mitchie próbuje w samotności swoich umiejętności w śpiewaniu słucha - ale nie widzi jej - nastoletni gwiazdor muzyki pop Shane i postanawia dowiedzieć się kto kryje się za tym pięknym głosem. Jednocześnie Mitchie, chcąc zaprzyjaźnić się z "królową obozu" Tess Tyler okłamuje wszystkich, że jej mama jest prezenterką programu "Hity i Newsy" w Chinach. Jednak Tess nie jest prawdziwą przyjaciółką Mitchie - wykorzystuje ją, a kiedy odkrywa, że główna bohaterka ma piękny głos, spycha ją na dalszy plan, każąc jej śpiewać w chórkach.Po odkryciu kłamstwa Mitchie zostaje skreślona z listu chóru i zakłada zespół z przyjaciółką.Tess widząc konkurencję wrabia je w kradzież bransoletki i nie mogą wystąpić w wielkim finale . Na koniec Mitchie śpiewa własną piosenkę razem z Shanem.Razem śpiewają piosenkę obozu.

Randka z gwiazdą

Christopher Wilde gra koncert w Los Angeles ("Starstruck"). Sara ogląda go w telewizji, gdy nagle przeszkadza jej Jessica. Później Christopher idzie na imprezę, a następnego dnia ma w domu spotkanie z reżyserem filmowym, który chce go zatrudnić do nowego filmu pod warunkiem, że przez weekend nie będą go śledzić paparazzi. Tymczasem Olsonowie jadą do babci dziewczyn w Los Angeles. Wieczorem Christopher ze Stubbym zjawiają się na imprezie urodzinowej Alexis w klubie "under 21" ("Shades"). Sara chce jechać na imprezę, jednak musi zabrać ze sobą Jessicę. Gdy sama wchodzi do klubu zobaczyć idola (bez oczekiwanego skutku), Jessica przebywa w samochodzie. Gdy dziewczyna postanawia wyjść, przypadkowo natrafia na zakamuflowanego Wilde'a, który uderza ją drzwiami. Po wizycie u lekarza, który mówi im, że Jessice nic nie jest, Christopher obiecuje odwieźć ją prosto do domu. Po drodze jednak na chwilę zatrzymują się w jego domu, gdzie trwa przyjęcie, na którym chłopak musi zaśpiewać ("Hero (Unglupped)"). Potem odwozi Jessicę do domu, jednak gdy tam zjawiają się paparazzi, dziewczyna pozwala mu przenocować u nich w garażu.
Następnego dnia, podczas śniadania, Jessica przypomina sobie o tym, że w garażu jest Christopher. Próbuje uchronić go przed znalezieniem, jednak okazuje się, że już go tam nie ma. Później wraz z Sarą, dziewczyna jedzie na plażę w Malibu, gdzie jest Christopher. Postanawia on pojechać do swojego domu, jednak musi się tam wybrać samochodem, który nie rzuca się w oczy. Postanawia pojechać z Jessicą samochodem jej babci, którym dziewczyna przyjechała na plażę, tym samym dając Sarze jego własny wóz. Po drodze jednak Wilde i Olson zwiedzają Los Angeles, spędzając razem miłe chwile ("Something About the Sunshine"). Wkrótce jednak oboje tracą humor, bo zauważają śledzących ich paparazzi. Postanawiają zjechać samochodem z drogi, jednak ostatecznie wraz z wozem wpadają do bagna. Jessica jest zdenerwowana na Christophera za to, że zachowuje się on jak gwiazda i nie zna „normalnego” życia. Potem jej złość przemija i para znów spędza miłe chwile. Gdy jednak Christopher mówi Jessice, że nie mogą być razem, bo dziewczyna nie jest sławna, ta się na niego obraża i ucieka. Później zostaje ona sfotografowana przez paparazzi.
Christopher nagrywa w studiu ("Hero"). Gdy wraz ze Stubbym zachwyca się Jessicą, słyszy to Alexis, która go rzuca. Tymczasem Olsonowie wyjeżdżają z domu babci w Los Angeles, przy czym Jessica znów zostaje sfotografowana. Christopher dostaje od reżysera jego nowego filmu warunek – aby wystąpić, musi publicznie przyznać, że nic go nie łączy z tą dziewczyną. Tymczasem dom Olsonów jest pełny fotografów, którzy chcą przeprowadzić wywiad z Jessicą. Christopher przyznaje w telewizji, że jej nie zna. Później, gdy Stubby jest na niego zły za jego gwiazdorstwo, Wilde postanawia zrezygnować z roli w filmie i zwolnić swoich rodziców jako managerów. Tymczasem już we własnym domu, Jessica przymierza ubrania na imprezę, na którą idzie wraz z Sarą. Okazuje się, że na przyjęcie przybył Christopher. Chłopak postanawia ją przeprosić w obecności kamer i fotoreporterów ("What You Mean to Me"). Przyznaje, że za nią szaleje. Potem oboje razem tańczą, podczas gdy Stubby śpiewa ("Party Up").

Droga do El Dorado

Animowany film opowiada o tym jak 2 mężczyzn Tulio i Migel wzbogacali się na grze w kości, używali lewych kości i dlatego zawsze wygrywali. Jednak pewnego razu w Londynie nakryto ich gdyż Migel bardzo chciał te mapę do miasta ze złota. Mieszczanie zaczęli ich gonić. Oni ukryli się w beczkach z wodom, przez ich nieuwagę zostali zamknięci w beczkach i zabrani na statek Korteza. Końcu jednak ich odkryto i wtrącono do więzienia na statku. Podczas ucieczki pomógł im koń Altiwo zamian za jabłko. Tulio wrzucił jabłko do konia z łodzi ratunkowej, jabłko odbiło się o maszt i wpadło do wody a za nim koń. Migel uratował Altiwo i całe żarcie utonęło. Przez parę dni pływali po morzu spragnieni i głodni. Końcu dotarli na nieznany im ląd. To było to miejsce gzie znajdowała sie droga do El Dorado. Chłopcy i koń przeszli szmat drogi. Doszli do olbrzymiego głazu. W momencie kiedy mieli odchodzić coś zaczęło się dziać. Młoda kobieta biegła w stronę głazu a za nią jacyś wojownicy. Wojownicy zabrali dziewczynę i chłopców do łodzi gdy dopłynęli zobaczyli błysk światła za wodorostami. To było miasto ze złota El Dorado. Tam ludzie wzięli ich za bogów i dali im świątynię .Oni nabijali się w świątyni z tego co się zdarzyło podczas tego podsłuchiwała ich dziewczyna o imieniu Czel. Czel zrobiła z nimi układ że nie zdradzi ich i będzie podpowiadać jak żyć El Dorado zamian chce połowę złota i by ja z tamtą zabrali.Wieczorem wyprawiono ucztę na ich cześć. Rankiem obudził ich kapłan który chciał im złożyć ofiarę lecz oni się nie zgodzili i obronili niewianego człowieka. Altiwo w mieście mógł jeść ile che jabłek. Migel i Tulio jednak muszą się z tamtędy wydostać więc poprosili wodza by zbudowano łódź, budowa ich godnej łodzi zajmie 3 dni. Migel wymyka się Tulio i idzie zwiedzić miasto bawił się tam naprawdę nieźle i był szczęśliwy z innymi ludźmi. Tym czasem Tulio i Czel zakochali się w sobie. Altiwo bawił się z dziećmi. Kapłan stwierdził że bogowie powiń grać w piłkę. Przez to kapłan odkrył ich sekret przez kropelkę krwi spływające po czole Migela. Migel przypadkowo usłyszał jak Tulio mówił Czel żeby jechała do Hiszpania tylko z nim i z nikim więcej Migel obraził się na Tulia. Podczas ceremonii pożegnalnej kapłan uwolnił olbrzymiego i strasznego potwora. Migel i Tulio pokonali potwora i kapłana. Migel został bohaterem miasta.Migel decyduje się zostać. El Dorado żegna Tulia i Czel. Okazuje się w ostatniej chwili że miastu grozi niebezpieczeństwo. Tulio wymyśla plan by rozwalić kontury i zawalić wejście do miasta. Jednak idzie to za szybko a żagiel się zacioł tak Migel i Altiwo wskoczyli w ostatniej chwili na lódź i rozkładają żagiel. po drodze czekało ich wiele niebezpieczeństw.Tulio, Czel, Migel i Altiwo ruszyli na kolejną przygodę.

"Piraci z Karaibów: Na nieznanych wodach".Już w 2011 r

Właśnie pojawiła się pierwsza zapowiedź czwartej części przygód kapitana Jacka Sparrowa (w tej roli ponownie Johnny Depp) zatytułowanej "Piraci z Karaibów: Na nieznanych wodach".

Kapitan Jack Sparrow i Barbossa wyruszają na poszukiwania fontanny młodości. Wkrótce odkrywają, że nie tylko oni pragną ją odnaleźć, a ich konkurencję stanowią kapitan Czarnobrody i jego córka, dawna ukochana Jacka.

W obsadzie produkcji poza Deppem są: Ian McShane (ostatnio w miniserialu "Filary Ziemi"), Geoffrey Rush, Stephen Graham, Penelope Cruz, Keith Richards i Judi Dench w epizodycznej roli.

Za zdjęcia odpowiada ponownie Dariusz Wolski, a za muzykę Hans Zimmer. Na stanowisku reżysera Gore Verbinskiego zastąpił Rob Marshall.

Premiera filmu w USA i w Polsce odbędzie się 20 maja 2011 roku.


Fotki można zobaczyć na stronie : http://www.stopklatka.pl/film/film.asp?fi=39141&sekcja=galeria&zdjecie=1&galeria=roll#galeria

Księga Dżungli

Pewnego poranka Pantera siedząca na drzewie usłyszała płacz, gdy znajduje źródło , okazuje się że to niemowlę. Normalna pantera by posłuchała swego instynktu i poszła sobie, lecz nie on zabrał ludzkie szczenię i podrzucił pewnej rodzinę wilków. Rodzina wilków zaopiekowała się chłopcem. Lecz sir kan potężny tygrys pojawił się w tej części dżungli. Życie Mobiego było zagrożone więc razem z panterą opuścili stado wilków. Chłopiec niechce opuścić dżungli. Rankiem Mobi spotyka słonie i próbuje je naśladować. Mobi spotyka niedźwiedzia Balu który pokazuje mu jak cieszyć się życiem. Przez nieuważanie Balu Mobi został porwany przez małpy które zabierają go do króla. Król chce żeby Mogri pokazał im jak się rozpala ogień. Bagira i Balu ruszyli na ratunek. Balu trochę polubił małpią muzykę i przebrał się za małpę, zaczyna tańczyć i śpiewać razem z nimi lecz struj mu spadł. Trójka przyjaciół ucieka przed małpami. Po rozmowie z Bagim, Balu zgadza się zabrać Mobiego do wioski ludzkiej. Chłopiec nie chce iść do ludzi i ucieka Balu. Balu i Bagira szukają ludzkiego szczenięta, proszą o pomoc leśny patrol czyli słonie. Tym czasem Mobi styka węża. Chłopiec całkiem smutny i załamany spotyka się z sępami którzy go pocieszają. Nagle w tej radosnej piosence sępów pojawia się tygrys sinkan. Sępy uciekają i z drzewa obserwując wydarzenia, radzą małemu uciekać lecz on się stawia tygrysowi i nie ucieka. W momencie kiedy tygrys rzuca się na Mobiego łapie Balu tygrysa za ogon. Sępy pomagają chłopcu i niedźwiedziowi. Po wszystkim chłopiec jest bezpieczny Bagira, Balu i Mobi wędrują po dzungli gdy nagle chłopiec dostrzegł dziewczynkę śpiewającą. Mobi poszedł za nią do wioski człowieka. tak zakończyła się cudowna opowieść o chłopcu mieszkającym w dżungli.

Dzwonnik z notre dame

Piękna baśń Disneya opowiada o tym ja w Londynie okrutny człowiek biednych i cyganów aresztuje bez winy. Od grupy złapanych cyganów którzy próbowali uciec z miasta, jedna kobieta ucieka chcąc uratować dziecko. Kobieta ginie a dzieckiem zaopiekował się Pan .Dziecku dano imię Fazimogo i zamknięto w katedrze notre dame.Chłopiec co dzień bił w dzwony. Lata mijały a on ani razu nie był na dole . Po ras pierwszy wyszedł z katedry podczas festynu błaznów. Tam spotkał uroczą cygankę. Dziewczyna ratuje brzydkiego Fazimogo. Dziewczyna pokazała swoje sztuczki uciekając do katedry tam ją znaleźnego a że to święte miejsce nie wolno było jej ruszyć.Esmeralda spotyka w katedrze Fazimogo i chcąc z nim pogadac pobiegła za nim do dzwonnicy. Fazimogo oprowadza Dzage kozę i Esperandę a potem pomaga jej uciec z katedry, dziewczyna daje naszyjnik mówiąc że zawsze dzięki niemu ją odnajdzie.wojska i Pan Fazimofiego poszukują cyganki Esmeraldy, kapitan wojska sprzeciwia się okrutnikowi i ratuje biedną rodzinę przed spłonięciem. Kapitan zapłacił za to życiem, przed utonięciem uratowała go Esmeralda. Dziewczyna zanosi go do dzwonicy i prosi o przysługę Fazimoga by się zaopiekował mężczyzną . Feniks i Esmeralda zakochują się w sobie. Florog przychodzi do Fazimoga i mówi mu swój okropny plan. Feniksi Fazimogo idą poszukać Esmeraldy i reszty cyganów aby ich ostrzec przed Frologiem. Odnajdują jaskinie cudów dzięki wisiorowi który Fazimogo dostał od Esmeraldy . Dwaj chłopcy docieraja do jaskini cudów i ostrzegają cyganów przed Frologiem , magle pojawia się tam Florog z 1000 żolmierzy i aresztuje wszystkich cyganów skazując ich niewinnie na śmierć. Niewinną Esmeralde ratuje Fazimogo przed spaleniem na stosie .Florog rzuca wyzwanie katedrze notre dame. Cały Londyn buntuje się i uwalnia jeńców. Rozpoczęła się wojna miedzy niewinnymi ludźmi a rycerzami.Florog ginie . Fazimogo wychodzi z katedry a ludzie witają go jak bohatera . Tak zakończyła się historia dzwonka z notre dame . Polecam ten animowany film.

Opowieści z Narnii Książe Kaspian

Telmarski książę Kaspian, nastoletni następca tronu Narnii, salwuje się ucieczką ze swojej stolicy, kiedy jego ciotka rodzi pierworodnego syna Miraza, lorda-protektora królestwa. Kaspian ucieka w samą porę, bowiem Miraz wydał już rozkaz zgładzenia go. Ścigany przez siepaczy Miraza książę zbiega do puszczy, uwożąc ze sobą róg królowej Zuzanny, magiczny artefakt otoczony czcią przez dawnych Narnijczyków.

W trakcie ucieczki Kaspian spotyka czarnego karła Nikabrika oraz czerwonego karła Zuchona. Mając ścigających go Telmarów za plecami, Kaspian używa rogu królowej Zuzanny, aby wezwać pomoc. Zuchon zostaje schwytany przez Telmarów i zabrany do Miraza, podczas gdy Nikabrik i mówiący borsuk Truflogon ratują Kaspiana.

Tymczasem w ogarniętej II wojną światową Anglii rodzeństwo Pevensie prowadzi swoje dawne życie, wspominając czasy, gdy rządzili Narnią. Od ich powrotu do Anglii minął rok. Zuzanna wydaje się pogodzona z tym, że już nigdy nie zobaczą magicznego świata, a Piotr ma wszystkim za złe, że traktują go jak dziecko. Podczas oczekiwania na metro na londyńskiej stacji Strand cała czwórka zostaje magicznie przeniesiona do jaskini na wybrzeżu Narnii. Rodzeństwo szybko odkrywa, że w pobliżu znajdują się ruiny ich dawnej stolicy – Ker-Paravel. Z nietkniętego podziemnego skarbca odzyskują swoje artefakty, odkrywają też, że ich zamek został zaatakowany i zburzony, a nie popadł w ruinę sam z siebie.

Kaspian ujawnia Truflogonowi i Nikabrikowi, że jest ściganym następcą tronu Telmarów. Po spotkaniu z waleczną myszą Ryczypiskiem i grupą centaurów Kaspian trafia na wiec dawnych Narnijczyków. Na wiecu są także dawni poddani Jadis (Białej Czarownicy) – minotaury i czarne karły. Pomimo początkowej rozbieżności zdań między zgromadzonymi, księciu udaje się przekonać Narnijczyków do wspólnej walki z Mirazem, obiecując zwrócić im kraj, jeśli pomogą mu w odzyskaniu tronu.

Tymczasem lord-protektor przekonuje telmarskich baronów, że książę Kaspian został porwany przez Narnijczyków (dowodem jest schwytany Zuchon), którym wydaje wojnę – do ich ostatecznego wytępienia. Miraz zamierza ubiec rodzeństwo Pevensie zmierzające do Kaspiana i zgnieść opór Narnijczyków zanim dawni królowie i królowe przyjdą im z pomocą.

Piotr, Edmund, Zuzanna i Łucja ratują Zuchona, którego Miraz wysłał na śmierć. Zuchon wyjaśnia czwórce dawnych władców, że wkrótce po ich odejściu Narnię najechali i podbili Telmarowie – plemię ludzi, a od czasu zniknięcia rodzeństwa Pevensie minęło w ich dawnym królestwie 1300 lat. Przez kolejne lata od inwazji Telmarowie tępili Narnijczyków, aż zmusili ich do wycofania się do puszcz i lasów. Od tego czasu Narnijczycy żyją w głębokim ukryciu, a Telmarowie zdążyli przyzwyczaić się do myśli, że są jedynymi gospodarzami w Narnii.

Podczas podróży do Kaspiana Łucja dostrzega Aslana, ale pozostali nie chcą jej uwierzyć, choć Edmund nie jest pewien swego. Rodzeństwu udaje się ostatecznie dotrzeć do księcia i Narnijczyków, którzy założyli bazę w Kopcu Aslana, sztucznym wzgórzu wzniesionym wokół i ponad przełamanym Kamiennym Stołem. Już podczas pierwszego spotkania widoczne są rozbieżne stanowiska Piotra i Kaspiana.

Podczas gdy Telmarowie szykują się na wojnę i budują na rzece Berunie most dla przeprawienia swoich wojsk, w Kopcu Aslana Narnijczycy zastanawiają się nad swoją strategią. Nie zważając na zdanie Kaspiana (obrony w Kopcu) i Łucji (nawiązania kontaktu z Aslanem) Piotr forsuje pomysł wyprzedzającego ataku na stolicę Telmarów. Atak następuje nocą: gryfy wysadzają desant na wieżach i murach telmarskiej cytadeli, a po otwarciu bramy do zamku wdzierają się pozostałe oddziały Narnijczyków. Kiedy Kaspian postanawia wziąć odwet na Mirazie, zamek staje na nogi, a Telmarów nie udaje się wziąć z zaskoczenia. Piotr mimo to zarządza atak. Kiedy okazuje się, że bitwy nie można wygrać, Piotr daje znak do odwrotu, ale części wojsk nie udaje się wycofać; zostają uwięzione na dziedzińcu cytadeli i wycięte w pień.

Miraz wykorzystuje nocny atak Narnijczyków pod wodzą Kaspiana, żeby zagarnąć tron i koronę królestwa dla siebie. Pomimo wcześniejszych wątpliwości, telmarscy baronowie stają po jego stronie, oddając mu swoje wojska. Most na rzece zostaje ukończony, a armia Telmarów przeprawia się na drugi brzeg, kierując się na Kopiec Aslana. Podczas powrotu do Kopca Aslana, Piotr i Kaspian obwiniają się nawzajem o spodowanie porażki; nieomal dochodzi między nimi do walki. W Kopcu Nikabrik przekonuje Kaspiana, żeby wykorzystał pomoc innej niż dawni królowie starożytnej siły. W sali Kamiennego Stołu Kaspian pertraktuje z wiedźmą i wilkołakiem, którzy – ku jego przerażeniu – rozpoczynają przyzywanie Białej Czarownicy. Piotr, Edmund i Zuchon przybywają na czas, żeby im przeszkodzić; Edmundowi udaje się strzaskać lodową taflę, zza której zaczęła się wyłaniać Jadis.

Wobec przybycia telmarskiej armii pod Kopiec Aslana Piotr, Kaspian i pozostali układają swój plan obrony. Łucja i Zuzanna wyjeżdżają samotnie na poszukiwanie Aslana, podczas gdy Piotr wyzywa Miraza na pojedynek na śmierć i życie (stawką jest bezwarunkowa kapitulacja armii przegranego), by zyskać czas dla swoich sióstr. Miraz przyjmuje wyzwanie, także dlatego, że daje się zmanipulować części telmarskich baronów, pragnących jego zguby. Podczas gdy Piotr i Miraz walczą, Zuzanna i Łucja są ścigane przez Telmarów; Zuzanna odłącza się od siostry, żeby zatrzymać pościg, co udaje się jej po przybyciu Kaspiana.

Piotr pokonuje Miraza, ale nie zabija go – zamiast tego oddaje miecz Kaspianowi, dając mu szansę na wyrównanie rachunków ze zdradzieckim stryjem. Kaspian daruje życie Mirazowi, zapowiadając, że odda Narnijczykom ich królestwo. Kiedy wydaje się już, że do bitwy nie dojdzie, baron Sobiepan zdradziecko przebija Miraza jedną ze strzał z kołczana królowej Zuzanny. Sobiepan ogłasza, że Narnijczycy zastrzelili Miraza i wzywa Telmarów do ataku. Telmarowie rozpoczynają ostrzał Kopca Aslana za pomocą katapult, a ich konnica i piechota atakują Narnijczyków. Obrońcy używają szeregu taktyk do zniwelowania przewagi liczebnej wroga, m.in. znienacka zapadają część pola bitwy (zmodyfikowana taktyka wilczych dołów), przez co telmarska konnica ulega rozbiciu i zostaje wzięta w kleszcze. Narnijczycy używają też ataków z powietrza, ostatecznie jednak są zmuszeni do frontalnego szturmu na piechotę wroga. W międzyczasie Łucja odnajduje Aslana. Lew budzi drzewa, uśpione od czasu inwazji Telmarów, i wysyła je na pole bitwy pod Kopcem. Odsiecz przybywa, gdy armia Narnijczyków jest otoczona ze wszystkich stron przez Telmarów. Przebudzony las dziesiątkuje Telmarów i niszczy ich machiny bojowe, a baron Sobiepan nakazuje odwrót do mostu na Berunie. Przy moście ma miejsce ostatnia faza bitwy: Aslan przyzywa ducha rzeki, który niszczy most, ostatecznie rozbija ocalałe oddziały Telmarów i topi barona Sobiepana.

Kaspian zostaje królem (jako Kaspian X) i wkracza triumfalnie do telmarskiej stolicy u boku Aslana i czwórki dawnych władców. Aslan wyjaśnia Piotrowi i Zuzannie, że nie powrócą już do Narnii. Kaspian wygłasza przemówienie do wszystkich swoich poddanych – zarówno Telmarów jak i Narnijczyków – zachęcając ich do pozostania w Narnii. Zapowiada też, że Telmarowie, którzy nie chcą mieszkać w Narnii, mogą odejść do swojej prawdziwej ojczyzny (tropikalnej wyspy w świecie rodzeństwa Pevensie). Aby upewnić Telmarów, że w tej propozycji nie ma żadnego podstępu, Piotr, Zuzanna, Edmund i Łucja przechodzą przez bramę otwartą przez Aslana. Trafiają na stację Strand, tuż przed odjazdem pociągu, na który czekali przed przybyciem do Narnii. Tuż przed przejściem przez bramę dochodzi do pocałunku Zuzanny i Kaspiana.