Czworo dzieci - Piotr, Zuzanna, Edmund i Łucja - wyjeżdżają z zagrożonego bombardowaniami lotniczymi Londynu (trwa druga wojna światowa). Dzieci jadą na wieś, do wielkiego starego domu
pewnego Profesora. Profesor mieszka
ze swoją gospodynią i jej trzema pomocnicami. Dzieciom nikt nie przeszkadza w buszowaniu po domu. Zwiedzają go i natrafiają na pusty pokój z wielką szafą. Dzieci wychodzą z pokoju, tylko najmłodsza Łucja otwiera drzwi szafy i wchodzi między rząd płaszczy i futer.
Przeciskając się przez ubrania, dziewczynka wychodzi na leśną polanę obsypaną śniegiem. Po chwili Łucja spotyka fauna o imieniu Tumnus. Faun od pasa w górę wygląda jak człowiek, ale ma koźle nogi, kopytka i ogon. Pan Tumnus twierdzi, że miejsce, do którego trafiła Łucja nazywa się Narnią. Potem upewnia się, że Łucja jest ludzkim dzieckiem i zaprasza ją do siebie na podwieczorek. Łucja przyjmuje zaproszenie, jedzenie jest bardzo pyszne, faun opowiada o życiu w puszczy aż w końcu wyznaje, że jest sługą Białej Czarownicy panującej w Narnii. To właśnie ona spowodowała, że jest tam wieczna zima, a nigdy nie ma Bożego Narodzenia.
W końcu Tumnusa wyznaje, że jego zadaniem jest chwytanie dzieci napotkanych w lesie. Łucja prosi go, by odprowadził ją do miejsca, do którego wyszła z szafy. Faun postanawia jej pomóc. Wyruszają w drogę, dziewczynka dociera do znajomego zagajnika, na pamiątkę daje faunowi chusteczkę, a sama wraca przez szafę do pokoju
Okazuje się, że nie było jej zaledwie chwilę. Rodzeństwo nie wierzy w jej opowieść o Narnii i faunie Tumnusie. Siostra i bracia sądzą, że dziewczynka zmyśliła to wszystko. Wchodzą do szafy, ale nie znajdują tajnego przejścia, tylko same futra i płaszcze. Potem przez kilka słonecznych dni dzieci nie pamiętają o szafie. Kiedy nadchodzi zła pogoda
, Łucja ponownie wchodzi do szafy, nie widząc, że skrada się za nią Edmund. Chłopiec przedziera się przez płaszcze i wychodzi w zasypanym śniegiem lesie. Szuka siostry, ale nigdzie nie może jej odnaleźć. Nagle słyszy dźwięk dzwonków, napotyka sanie ciągnięte przez reny. Na koźle siedzi karzeł, a za nim wysoka kobieta z białą twarzą.
Kobieta chce wiedzieć, kim jest Edmund. Chłopiec wyznaje, że jest człowiekiem, który przedostał się do Narnii przez starą szafę. Kobieta mówi, że jest królową Narnii i daje Edmundowi tajemniczy napój oraz ptasie mleczko. Chłopcu bardzo smakują te specjały, szczególnie ptasie mleczko. Edmund opowiada o swoim rodzeństwie. Królowa chce, by chłopiec przyprowadził je do Narnii i obiecuje mu więcej ptasiego mleczka, które wyjątkowo smakuje Edmundowi. Królowa pokazuje chłopcu, gdzie leży jej pałac i odjeżdża. Chłopiec napotyka Łucję. Dziewczynka opowiada, że odwiedziła pana Tumnusa, który ostrzegł ją przed Białą Czarownicą. Dzieci wracają przez szafę do domu.
Łucja natychmiast opowiada Piotrowi i Zuzannie o ich wizycie w Narnii. Ale – niespodziewanie - Edmund wypiera się pobytu w Narnii. Łucja wybucha płaczem. Rodzeństwo sądzi, że dziewczynka zachowuje się dziwnie i postanawia porozmawiać z profesorem. Właściciel domu radzi, by rodzeń uwieżyło młodszej siostrze.
Po pewnym czasie dzieci trafiają do Narnii prze ukrycie sieę w szafie początkowo starsze rodzeństwo nie mogło w to uwierzyć. Edmund po kryjomu wymyka się od rodzeństwa z domu państwa bobrów i idzie do czarownicy. Pozostali idą do kamienia Aslana po drodze spotykają św mikołaja oraz uciekają przed wilkami.Dzieci docierają do obozu Aslana. Wielki lew ratuje Edmunda przed śmiercią, odawając swoje życie zamiast niego. Łucja i Zuzanna poszły za Aslanem i przekazały to Piotrowi że wielki lew nie żyje. Dziewczyny rozpaczały przy Aslanie a gdy się obrócił Aslan wychodzi cały i zdrowy.Tym czasem toczyła sie bitwa między czarownicą a Narnią. Łucja, Zuzanna Aslan i Narnijczycy ocaleni przez Aslana ruszyli na ratunek pozostałym. Czarownica została pokonana a Łucja Edmund Zuzanna i Piotr zasiadają na tronie Narnii. Po wielu szzęśliwych latach spędzonych w Narnii rodzeństwo wraca do Londynu. Wypadli z szafy jagby gdyby nic znów byli dziećmi.
Ten Film jest bardzo fajny Polecam !!!!!!!!!!!!!!!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz